KΕΧΡΙ (Η τροφή των αρχαίων Ελλήνων)

Από email:
===============================================
Το κεχρί είναι ένα είδος δημητριακού, ήταν γνωστό στούς αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι το καλλιεργούσαν συστηματικά,κυρίως για την παρασκευή ψωμιού.
(Ο Πυθαγόρας το πρότεινε στους μαθητές του ώς την ιδανική τροφή).

Υπάρχουν αναφορές στή βίβλο, για τη χρήση του κεχριού σε τύπο άζυμου ψωμιού.
Το 5000πχ το κεχρί διέσχισε τη Μαύρη θάλασσα και από την Ασία πέρασε στήν Ευρώπη.
Στη Ρωσία το κεχρί παραδοσιακά τρώγεται ως χυλός-γλυκός,με την προσθήκη γάλακτος και ζάχαρης η αλμυρός, σαν συνοδευτικό του βασικού γεύματος.
Στήν Κίνα καταναλώνεται σε συνδιασμό με φασόλια, γλυκοπατάτες ή κολοκύθα.
Η προσθήκη του σε σούπες βοηθάει τις μητέρες να δυναμώσουν μετά τον τοκετό και να παράγουν επαρκή ποσότητα γάλακτος για τα μωρά τους.
Στη Γερμανία τρώγεται βραστό με μέλι και μήλα.

Το μεγεθός του είναι μικρό και το σχήμα του στρογγυλό.
Εμείς γνωρίζουμε τις κίτρινες ποικιλίες του, όμως το κεχρί βγαίνει σε διάφορες ποικιλίες με χρώμα το οποίο παρουσιάζει διαβαθμίσεις από γκριζωπό μέχρι κόκκινο.

Διατροφική αξία
Το κεχρί είναι μια καλή πηγή φυτικής πρωτείνης, είναι πλούσιο σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ιδιαίτερα νιασίνη, φολικό οξύ και Β6.
Περιέχει σίδηρο, ασβέστιο, κάλιο, μαγνήσιο, χαλκό και ψευδάργυρο.
Δεν περιέχει γλουτένη ,έτσι μπορεί να αντικαταστήσει το σιτάρι στο διαιτολόγιο ατόμων,τα οποία πάσχουν από κοιλιοκάκη η άλλης μορφής αλλεργία στο σιτάρι.
Το μαγνήσιο προστατεύει την καρδιά μειώνοντας τον κίνδυνο για καρδιακή προσβολή, ρίχνει την υψηλή πίεση και ελλατώνει την συχνότητα των κρίσεων ημικρανίας.
Οι φυτικές ίνες του κεχριού βοηθούν στη μείωση της πιθανότητας εμφάνισης λίθων στή χολή, μειώνουν την έκκριση των χολικών αλάτων τα οποία σε περίσσεια οδηγούν στο σχηματισμό πέτρας.
Επίσης καθυστερεί την απορρόφηση σακχάρων στο έντερο, με αποτέλεσμα το επιπεδό τους στο αίμα να αυξάνεται σταδιακά και όχι απότομα.

Το κεχρί είναι ιδανική τροφή για άτομα που πάσχουν από διαβήτη τύπου 2.
Οι λιγνάνες, που περιέχονται σε αφθονία στο κεχρί, μετατρέπονται από τα ωφέλιμα βακτήρια του εντέρου, σε ουσίες που επίσης δρούν προστατευτικά για την καρδιά και παράλληλα μειώνουν την πιθανότητα εμφάνισης διάφορων ορμονοεξαρτώμενων τύπων καρκίνου, ιδιαίτερα του μαστού.
Το κεχρί έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε φώσφορο,ένα ανόργανο στοιχείο που εκτελεί πληθώρα λειτουργιών στον οργανισμό.
Το κεχρί έχει την ιδιότητα να αυξάνει τα επίπεδα της σεροτονίνης στόν οργανισμό και με αυτόν τον τρόπο ηρεμεί το σώμα και βελτιώνει την διάθεση.

Το Κεχρί είναι μια από τις αγαπημένες τροφές των χορτοφάγων,γιατί με τις φυτικές του ίνες δημιουργεί αίσθημα πληρότητας στο στομάχι,ενώ ταυτόχρονα εφοδιάζει τον οργανισμό με καλής ποιότητας πρωτείνη.
Λόγω του μαγνησίου που περιέχει το κεχρί είναι κατάλληλο για αθλητες που προπονούνται εντατικά, πχ. ποδηλάτες,δρομείς μεγάλων αποστάσεων οι οποίοι συχνά αντιμετωπίζουν κράμπες στα πόδια.

Πώς καταναλώνεται
Για κάθε μία κούπα κεχριού προσθέστε 2 κούπες νερό και μια κουταλιά ελαιόλαδο, ο χρόνος που χρειάζεται για να βράσει είναι περίπου 20'.
Στό μεταξύ εσείς ψιλικόψτε ένα καρότο μισό κρεμμύδι και δύο σκελίδες σκόρδο.Μόλις το κεχρί είναι έτοιμο βγάλτε το απ'τη φωτιά και προσθέστε τα λαχανικά.
Όταν το κεχρί συνδιαστεί με όσπρια και ωμούς ξηρούς καρπούς δίνει πρωτείνη αντίστοιχη με αυτή του κρέατος.
Το κεχρί μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ καλό πρωινό γεύμα, αν σε αυτό προσθέσουμε μέλι, κανέλα, ξηρούς καρπούς,σταφίδες και το αγαπημένο μας φρούτο κομμένο σε μικρά κομμάτια.

Το κεχρί έρχεται σε εμάς από τα βάθη των αιώνων, μετρώντας χιλιάδες χρόνια χρήσης του από αρχαίους πολιτισμούς.
Είναι μια τροφή τόσο θρεπτική που η αξία του όταν προστεθεί στο καθημερινό διαιτολόγιο μας είναι πραγματικά ανυπολόγιστη.

===============================================
Ο Διοκλής έγραψε τα εξής στο πρώτο βιβλίο των Υγιεινών προς Πλείσταρχο, στο οποίο εξετάζει και τις δυνάμεις των τροφών: «Μετά το κριθάρι και το σιτάρι επόμενα ως προς τις αρετές είναι περισσότερο από τα άλλα η όλυρα, η τίφη, η ζειά, το ιταλικό κεχρί και το κεχρί». Σε μερικά αντίγραφα δεν αναφέρεται καθόλου η ζειά, ενώ σε μερικά και το «ως προς τις αρετές» δεν έχει γραφτεί έτσι αλλά «ως προς τις χρήσεις» ως εξής: «Μετά το κριθάρι και το σιτάρι επόμενα ως προς τις χρήσεις είναι περισσότερο από τα άλλα η όλυρα, η τίφη, το ιταλικό κεχρί και το κεχρί», ωσάν να είναι άλλος σπόρος η όλυρα και άλλος η τίφη.

Δείτε και το άλλο περίφημο δημητριακό των αρχαίων Ελλήνων: τη Ζέα ή Ζειά το αρχαιότερο δημητριακό στον κόσμο

Περισσότερα για τη διατροφή των αρχαίων Ελλήνων:
http://www.matia.gr/7/78/7806/7806_1_10.html